Sneeuwschool Bergom

8 januari - 16 januari 2025

Onze dag begon goed deze morgen. Aan ons bed stonden drie gekkerds die ons kwamen wekken met 'Sweet Caroline'. Snel trokken we onze skibroek aan… op naar Elianes lekkere ontbijt! De eetzaal werd gisterenavond door de meesters en de juffen al versierd om de verjaardag van Janou en Axelle van Varenwinkel te vieren sst… Ze kwamen even later binnen en we zongen allemaal uit volle borst!

Vandaag gaan we onze laatste voormiddag op de skipiste doorbrengen. Op het programma staan enkele gezamenlijke rondjes op de skipiste om op te warmen. Na het parcours verkend te hebben maken we ons klaar voor een echte slalomwedstrijd. De kinderen gleden tegen volle snelheid door de poedersneeuw en toonden het beste van zichzelf. Het startschot werd gegeven door meester juf Yvette en Salvatore, de registratie gebeurde door Gert en meester Warre. Meester Wim en Tuur stelden zich als paparazzi op om deze kampioenen te registreren voor het nageslacht. Spannend… want we krijgen onze uitslag pas vanavond te horen bij de diploma-uitreiking.

Met spijt in ons hart leverden we onze skischoenen en –latten in bij Gregor van het ‘Skiverleih’, het verhuurkantoor voor skimateriaal. En zoals je wel kan raden hing daar ondertussen wel een geurtje aan… Bij sommigen al wat kaziger dan bij anderen. Met onze eigen schoenen gingen we terug naar de après-skitent, want er stonden pistolets op ons te wachten… Er werd gegeten als een paard. In een mum van tijd waren alle dozen leeg.

We konden vandaag ook genieten van een primeur. De echte rodelbaan, naast de skipiste, werd vandaag geopend. Hiervan moesten we natuurlijk profiteren.
Gewapend met een echte rodelslee begonnen we bovenaan het parcours. Remmen gebeurde door middel van onze stevige schoenen, evenals draaien. Gelukkig zijn alle schoenzolen blijven plakken. Meteen werd duidelijk wie de echte snelheidsduivels zijn en wie de behoedzame chauffeurs zijn. Af en toe gleed er wle iemand in de kant, maar we kwamen er allemaal zonder kleerscheuren vanaf. Deze activiteit zal zeker in veel sneeuwschool-top-tiens voorkomen!

Om 20 uur kwamen we in het restaurant bij mekaar om enkele mensen te huldigen die ons deze week in de watten hebben gelegd. Gastvrouw Eliane, gastheer Hubert, kok Mario, buschauffeur Kris, de meesters en de juffen…

Nadien volgde de verwachte uitreiking… spannend! Beginnen deden we met de leerlingen van Varenwinkel. Daar eindigde op de derde plaats Jibbe, op de tweede plaats Axelle en op de eerste plaats als skikampioen Charlie. Bij de leerlingen van Bergom stond bij de onervaren leerlingen Victor op het hoogste schavot, ging Lian voor zilver en Ola voor brons. Bij de ervaren skiërtjes eindigde Janou op plaats 4, Feline op 3, Mila op de tweede plaats en Joana bovenaan. Eigenlijk beschouwen we iedereen als onze kampioen, omdat iedereen zijn uiterste best deed en het beste van zichzelf heeft gegeven. Daarom voor iedereen een prachtig getuigschrift en een blinkende medaille. Proficiat, kanjers!

Reden genoeg om te feesten, dit deden we op onze bonte avond. Even de beentjes losgooien en daarna voor de laatste keer in onze Oostenrijkse bedjes… met die heerlijke nachtknuffels van de meesters, die we morgen toch zo zullen missen…

Slaapwel!

Alvorens over onze fijne dag te berichten nog even wat over gisteren.
Na het middageten konden we koers zetten richting Innsbruck, de hoofdstad van de deelstaat Tirol, waarin ook Arzl zich bevindt. Innsbruck is een stad met veel middeleeuwse gebouwen en dankt zijn naam aan de rivier Inn, die langs de stad loopt. We poseerden even voor het huis met het gouden dak, een belangrijke bezienswaardigheid in de stad. Nadien trokken we naar de winkelstraat. Hier keken velen onder ons al een hele week naar uit… souvenirs kopen!

We werden even vrij gelaten en in groep trokken we de winkelstraat in om gepaste cadeaus te zoeken voor het thuisfront. Spannend… alleen in de winkels binnengaan en betalen. Gelukkig waren de juffen en meesters nooit ver weg om even te helpen. Dit was soms ook even nodig, want aan sommigen onder ons is geen economist verloren gegaan… oeps! Op het nippertje waren we allemaal op tijd terug op het afgesproken punt.

Zoals beloofd houden we een rustige avond. We keken samen op de kamer van Victor, Lian en Louis naar de film ‘Matilda’, naar het gelijknamige verhaal van Roald Dahl. Hier is het muisstil…

Vanmorgen werden we gewekt door 3 enthousiastelingen met een gekke pruik. We sprongen meteen uit bed. Helm op, jas aan, dikke wollen sokken, skibotten uit de kelder… klaar om op de bus te gaan. Onze voorlaatste skidag. Dit speelt bij velen toch wel een beetje in het hoofd. Langs de ene kant zouden we hier nog wel drie maanden kunnen verblijven, langs de andere kant missen we toch ook het thuisfront wel een beetje, al houdt iedereen zich flink en sterk. Aangekomen in Hoog-Imst bleken de weergoden ons zeer goed gezind. We kregen een stralende zon en ideale sneeuw cadeau om op te skiën! Voor de eerste keer namen we het tweede deel van de eitjeslift, die ons tot een hoogte van meer dan 2 kilometer bracht. Spannend, maar het uitzicht was o zo mooi. Hier poseerden we dan ook even voor de foto, om daarna van het uitzicht te genieten. Mila en Joana waren de waaghalzen van de dag die van hieruit naar beneden skieden, samen met meester Wim, Tuur en Gert. 

Na de middag splitsten we opnieuw op in groepjes om nog wat aan onze techniek te werken. Wat zijn we trots, want iedereen verlegde weer enkele grenzen. Zelfs kinderen die nog worstelden met een beetje skiangst of hoogtevrees namen de moeilijke weg naar beneden. Super! Wat zijn we blij met zo’n enthousiaste bende in Hoch-Imst. 

Op tijd naar beneden, want er is ons nog een après-ski beloofd. Iedereen bestelde wat wils: Almdudler, Heiβe Schokolade mit oder ohne Sahne, fanta, sprite… de polonaise kon natuurlijk ook niet ontbreken. De mensen van de Schirmbar zorgden voor de nodige muziek.

We sloten deze mooie dag af met een ontspannende zwembeurt in een nabijgelegen zwembad. Moe en voldaan sluiten we op tijd de oogjes, om morgen van onze laatste dag te genieten. Wie zal de skiwedstrijd winnen... ?

Vandaag opnieuw tijd voor enkele wist-je-datjes. Eerder deze reis kregen jullie er eentje van de kinderen. Vandaag eentje van de begeleiders.

 Wist je dat...

Lowie: zich gisteren uitleefde bij het broekskiën, bij gebrek aan echt skiën?
Gorik: zijn bord spaghetti bijna in één keer in zijn mond probeerde te stoppen?
Louis: het bij de skilift moelijk heeft met het verschil tussen linksom en rechtsom gaan?
Clément: een nieuwe versie heeft van de Jodel Jump?
Ilias: wel met twee meisjes tegelijk op date mocht?
Joana: papier te kort had en zelfs op haar lakens schreef?
Mila: de jongens van Varenwinkel goed in't oog houdt? Sneller skiet dan meester Warre met de auto durft rijden?
Victor: sinds hij gewonnen is met Homo Universalis nog tien centimeter is gegroeid?
Lisa: een echt knuffelbeest is?
Famke: de blauwe plekkenkoningin is?
Louise: skiet als een skiwedidie?
Lieze: zich reuze amuseert op de babypiste en een echte privémonitor heeft?
Axelle: graag een nekmassage heeft van de begeleiding?
Fleur: haar donsdekbed al twee dagen een andere kamer vond?
Rosalie: een echte giechelmie is en hier op-en-top geniet?
Lian: met zijn zonnebril in de smaak valt bij de meisjes van Varenwinkel?
Ola: kampioen is in het achterlaten van haar helm.
Feline: haar wangen blozen als kersen?
Janou: mee skiede met de profi's?

Een half uurtje langer slapen. Wat deed dit deugd vanmorgen! Zalig! We werden gewekt door een bende gekke schotten. En weet je wat nog beter was? We mochten gewoon in onze pyjama naar de ontbijttafel gaan. Hier stonden een bende lekkere zachtgekookte tikkeneitjes op ons te wachten. Verder waren er croissants en heerlijke pistolets. Op zondag mag het allemaal een tikkeltje rustiger en luxueuzer. Ook in Arzl.

Geen skiën vandaag. Na enkele zware dagen mogen we nog eens een gewone broek aan. Heerlijk! We trokken onze wandelschoenen aan en maakten ons klaar voor een wandeling door het dorp. We trokken langs de kronkelpaadjes, kapelletjes en monumenten. We bezochten de prachtige kerk van Arzl met zijn barokke interieur, luisterden naar de geschiedenis van dit mooie dorpje en bewonderden de Oostenrijkse bouwstijl. Ook bezichtigden we de Benni-Raich-brücke, die het dorpje Arzl met het deeldorp Wald verbindt. De brug overspant een lengte van 138 meter over het dal van de Pitze en ligt op 94 meter hoogte. Spannend… op de grootste hangbrug van Europa staan met een hele klas! Niet iedereen voelde zich er even gemakkelijk bij, maar iedereen stak het dal over. Dapper!

Nu snel terug naar het hotel… Mario’s heerlijke spaghetti staat op ons te wachten. Ja hoor… ’s zondags eten we twee keer warm!

Na de middag trokken we gewapend met toegeritste winterjas, handschoenen en warme muts naar Mandarfen. Een skioord aan de andere zijde van het Pitztal, het dal van de Rivier Pitze, waarin ook Arzl zich bevindt. We wandelden een eindje in het knusse dorpje, tot we aankwamen bij een helling. Hier legden de meesters en juffen ons eindelijk uit wat ze bedoelden met ‘broekskiën’. We kregen een poepsleetje en enkele autobinnenbanden (met dank aan garage Claes) en trokken de helling op. De eerste baan die met de poepslee werd getrokken ging moeizaam, de tweede iets beter, de derde nog beter, enzovoort. We creëerden enkele parcours waarop we toonden hoe snel we konden gaan met de binnenbanden en poepsleetjes. Kijk maar eens op de foto’s! We maakten nog even tijd voor een groepsfoto en lokten de meester met een smoesje naar het midden van de groep. Die heeft het zich meteen beklaagd, want hij werd overdonderd door een regen van sneeuwballen, van de kinderen afkomstig. Meesters laten zich natuurlijk niet zomaar doen... Het werd een ware sneeuwslag! Verkleumd hijsten we ons weer in de bus om ons terug naar het hotel te begeven, want er wacht een spannende avond...

Doorheen de dag voelden we ook de spanning stijgen naar deze avond toe… de casinoavond. Een avond waarop de leerlingen zich aankleden op hun paasbest, in hun beste kleedje of met hun netste kostuum. En zo deden ze het ook. De schmink en mascara kwam uit de toiletzakken van de meisjes, de jongens haalden hun dassen en strikjes boven. Echte ladies and gentlemen! Kijk maar naar de foto’s… Elk koppeltje kreeg een enveloppe met een vast bedrag. Dit konden ze verhogen door in te zetten op een spel en samen het geld te winnen van de tegenpartij. Ondertussen kon er aan de bar eentje worden gedronken of een chipsje worden gegeten (aan een vergoeding van 10 ARZLEUR.) Na de casinoavond telde iedereen zijn resterende centen. Deze werden door de meesters nageteld. Wie juist telde kreeg €100 cadeau, wie er naast telde kreeg €100 boete. Spannend!

Uiteindelijk kwamen Janou en Famke als winnaars uit de bus voor de hoofdprijs! Proficiat!

En nu snel naar bed want het is al laat… Veel groetjes aan alle mama’s en papa’s! Tot weldra!

Vanmorgen werden we in onze kamer gewekt door een bende losgeslagen tirolers. Net of de dokter en zijn assistent gisterenavond nog niet erg genoeg waren. De oogjes gingen maar moeizaam open. We hebben dan ook al twee zware dagen achter de rug. Gelukkig morgen, op zondag, even rustigaan. We trokken onze skibroek en dikke wollen sokken aan. Zo waren we klaar voor het ontbijt.

Rond 9u stapten we, samen met onze chauffeur Kris, de bus op richting Imst, het gebied waar we bijna dagelijks gaan skiën. Na onze ski’s en skischoenen aan te hebben getrokken namen we de eitjeslift naar boven, een rit van zo'n kleine 10 minuten. Tijd genoeg om te genieten van het adembenemende uitzicht, dus. Om 10 uur kwamen onze skimonitoren aan om onze groepen te begeleiden. We deelden ons in in groepen en gingen meteen op pad. Iedereen op eigen tempo en niveau. De meesten van ons ruilden nu voor het eerst de blauwe piste in voor de gevraagde, maar gevreesde rode piste. Iedereen bracht het er bij dit moeilijkere parcours goed vanaf. We konden werkelijk trots zijn op onszelf! 

Deze middag gingen Gert en Tuur iets vroeger naar beneden om ons van een lekkere verrassing te voorzien. Toen onze hele bende beneden aankwam stonden ze voor ons al klaar met heerlijke hotdogs of een alternatief. Hierbij dronken we nog een heerlijke beker alpenwijn. 

Na de middag hebben al onze kinderen echt hun grenzen wel verlegd. Alle skiërtjes zijn een niveau hoger gestegen in hun kunde en hebben een piste geprobeerd die voor hen uitdagend was. Goed nieuws, mama’s en papa’s: iedereen kon het. De leerkrachten van Bergom en Varenwinkel zijn echt wel trots op alle leerlingen die mee in Arzl zijn!

’s Avonds schoven we aan tafel voor een heerlijke pannenkoekensoep, een Oostenrijkse specialiteit bij uitstek, gevolgd door een lekkere kippenbil met frietjes. Als dessert aten we yoghurt van de plaatselijke boer met stukjes ananas. Wat hebben we gesmuld… Daarna gingen enkele leerlingen zich klaarmaken voor hun radioverslag, de anderen vulden rustig hun dagboeken aan. Éénmaal alles in- en aangevuld was hadden de leerkrachten een spel voorzien: kienen! Onze leerlingen vielen ongelooflijk in de prijzen. Bij het afscheid nemen in bed zagen we enkel blije gezichten.

Nu bedjes in, oogjes dicht en snaveltjes toe…

Wat waren we moe van onze eerste volledige skidag gisteren. Daarom konden we vandaag lekker uitslapen tot half acht. Bij het ontwaken kregen we bezoek van de overenthousiaste wielerclub 'De Zweters'.
Het wordt al een gewoonte om na ons ochtendwasje meteen onze skibroek aan te trekken, klaar om er weer in te vliegen. We kleden ons bewust in laagjes, want naast de zachte winterkoude worden we al voor de tweede dag op rij verrast door een aardig streepje zon!
Vandaag kregen we les van echte skimonitoren, we deden ons best om een eenvoudig mondje Duits te verstaan en konden onszelf zo goed mogelijk redden in het Engels. We verwachtten te starten op de eenvoudigere babypiste, maar tegen onze verwachtingen in werden we meteen via de eitjeslift naar boven gevoerd. Daar begaven we ons richting de blauwe piste, die niet de moeilijkste is, maar ook zeker niet eenvoudig voor beginnelingen.
De leerkrachten waren stuk voor stuk supertrots op ons. Hier werden veel angsten overwonnen en grenzen verlegd. 
Afsluiten deden we met een geweldige après-ski, met bijhorend drankje en polonaise. De drankjes werden ons getrakteerd door Bergomfeest, waarvoor een dikke dankjewel!
Ook nog een woordje van dank voor de sponsors van onze truien waarin we nu samen het spel 'Homo Universalis' spelen: B&M Laswerken, Bergomfeest, Perle d'Experts, Hotel Montana en Landbouwwerken, grond- en afbraakwerken Elca-Agri BV.

Na enkele dagen kunnen we jullie ook al voorzien van enkele interessante wist-je-datjes:

Wist je dat....

Lowie de beste helper ooit is voor de meesters en de juffen?
Gorik bijna zou gaan skiën in zijn onderbroek?
Louis wel eens naast de piste durft te skiën?
Clément en Ilias recht de bosjes inskieden?
Joana en Mila gespecialiseerd zijn in gelijktijdig van de skilift vallen?
Victor een tackle uitdeelde aan Lian en Ilias?
Lisa, Famke en Joana kunnen voorspellen hoe een protje klinken zal?
Louise nog geen enkele keer gevallen is?
Lieze al heel veel grenzen heeft verlegd op haar skilatten?
Axelle haar spullen altijd supernetjes opbergt?
Fleur heel veel tijd nodig heeft voor haar haren?
Rosalie de lift niet zo goed kan vasthouden?
Lian Lowie zijn broek per ongeluk insmeerde met zonnecrème? (En ook de muur...)
Famke de jongens terug lang haar kan geven?
Ola heel veel tijd nodig heeft om te douchen?
Felien haar lach soms grappiger is dan de mop?

Stil is het, muisstil, om 7 uur ’s ochtends in onze gang op de derde verdieping van het hotel. De lange reis heeft er duidelijk voor gezorgd dat we sliepen als een roosje. Of werd er misschien nog hevig nagepalaverd in de kamers van onze kinderen…?

Gelukkig legden we gisteren onze kleren voor vandaag al klaar. Hier en daar vonden we nog wel een eenzame sok, maar in het algemeen waren onze kamers kraaknet en in orde.

Na een stevig ontbijt vertrokken we richting Imst. We passeerden prachtige berglandschappen en besneeuwde bergtoppen. Met de bus stegen we naar zulke hoogte dat we zelfs de wolken onder ons als een donsdekentje konden zien zweven.

In de ‘Skiverleih’ pasten we één voor één de juiste skilaarzen en kregen we de bijhorende latten toegewezen, waarvan we het nummer snel van buiten leerden. Nu waren we er echt klaar voor… stapje voor stapje gingen we hogerop en proefden we van de eerste skiles. Sommigen waren er meteen mee weg, bij anderen was het even wennen. Al bij al kunnen we zeggen dat iedereen zijn uiterste best deed. We zijn trots op al onze skiërs. ’s Middags namen we even pauze langs de piste voor een pistoletje en een portie Alpenwijn. (een soort grenadine, superlekker!)

Bij terugkomst in het hotel genoten we van heerlijke verse warme chocomelk en een goede koek. Hierdoor waren we snel weer opgewarmd. Voor en na het avondmaal was het nog was-en schrijftijd. We namen de tijd voor onze dagboeken en het voorbereiden van de radio. De eer was vandaag aan Ilias, Clément en Rosalie, die met vele groeten werden overstelpt. Aan tafel werd ons een heerlijke soep en schnitzel met friet en een slaatje voorgeschoteld. Smullen maar!

’s Avonds maakten we nog onze vriendschapsbandjes in de Oostenrijkse kleuren en gingen we uitgeteld en op tijd de bedstee in. Tot morgen! We stellen het goed!

Deze morgen waren we allemaal vroeg op post. Al om 6.20 uur ’s ochtends vergezelden alle mama’s, papa’s, broers en zussen ons naar de school om ons uit te wuiven.

Aan de meesten van ons was gelukkig niet te merken dat we maar een korte nacht achter de rug hadden. We namen nog snel enkele foto’s en schoten nog wat beelden, de laatste brieven en medicamenten werden afgegeven. Daarna brak al snel het moment aan om op de bus te stappen. Dit werd bij de ene getekend door een glimlach, bij de ander door een traan. De glimlachjes bleven gelukkig staan tot in Oostenrijk, de tranen waren na enkele kilometers alweer verdwenen.

’s Ochtends werd er in de bus al lustig gesnoept en gedronken, waarna de afvalzakjes al snel moesten worden geledigd. ‘Alle remmen los!’, leek het. In de bus konden we ons, ondanks de lengte van de rit, kostelijk amuseren. We keken films, zongen liedjes, speelden spelletjes… voor ieder wat wils. Voor we het wisten kwamen we al onder luid gejoel aan in Oostenrijk, waarna de laatste etappe naar Hotel Montana ingezet werd. ‘Arzl, here we come!’

Eenmaal aangekomen werd meteen de bus uitgeladen. Aan de hand van een vernuftig doorschuifsysteem werd via lift en trap iedere reiskoffer aan de juiste kamerdeur bezorgd in een mum van tijd. De kasten werden verdeeld onder de kamergenoten en de koffers werden netjes uitgeladen en opgeborgen. Bij de ene ging het er al wat netter aan toe dan bij de andere. Tussen het uitladen en de wandeling schoven we onze voetjes onder tafel in het restaurant van het hotel. We genoten er van heerlijke tomatensoep met belegde pistolets. Bij Eliane, Hubert en Mario voelt het werkelijk als thuiskomen. Aangezien we op tijd gearriveerd waren hadden we nog even tijd voor een verkwikkende avondwandeling en enkele minuten speelplezier in de speeltuin achter het hotel. 

Na een kattenwasje gingen we om 21.30 uur moe en voldaan te bed. Spannend... want morgen is het onze eerste skidag! Slaapwel!

Copyright Basisschool Bergom-Varenwinkel © 2023. All Rights Reserved.